Dag 59: Nederland en stage

8 maart 2019 - Oslo, Noorwegen

"Afgelopen dinsdag heb ik een mooie wandeling gemaakt, maar daar zal ik in mijn volgende blog over schrijven. En die zal ik alweer binnen een week gaan schrijven om het toch maar bij te houden :)  "

Oeps, mislukt...

Ik heb een heel stuk langs een rivier gewandeld. Met de metro ging ik naar mijn startpunt, vanaf daar hoefde ik gelukkig alleen maar naar beneden toe. Onderweg ben ik wat mooie dingen tegengekomen, te zien op de foto's.

Op 24 februari heb ik voor het eerst een lang stuk hardgelopen hier. Door het langlaufen wist ik dat er een heel groot gebied is om hard te lopen, waar allemaal sneeuw ligt. Op de sneeuw lopen is niet glad en daarom had ik mijn spikes niet meegenomen. Op een gegeven moment kwam ik in het bos uit, waar het toch wel een heel stuk gladder is. Al glijdend en schuifelend heb ik uiteindelijk 12 km gelopen. Het was wel heel leuk om te doen :) 's Middags heb ik met Robin 6,5 km gelanglauft. We zijn een heel stuk omhoog gegaan omdat we dachten dat we op deze manier om het meer zouden gaan. Google maps gaf echter aan dat we al een heel stuk van het meer af waren, dus we zijn toch maar terug gegaan. Het ging best hard en we zijn allebei ook zo'n 3 keer gevallen, maar het was echt geweldig. Doordat de latten dunner zijn en je alleen bij je tenen vastzit, is het toch heel anders dan skiën, veel minder controle. Daarom is het leuk om het deze periode te doen, maar daarna is het ook wel goed geweest.

Vrijdag 1 maart duurde veel te lang, maar dat kwam omdat ik 's avonds weer in Nederland zou zijn, vanwege carnaval!! Ik maakte een tussenstop in Stockholm, waardoor ik 4 uur onderweg was. Ik kon wel rechtstreeks vliegen, maar dan zou ik pas om 9 uur 's avonds aankomen. Nu kwam ik om 6 uur aan waardoor ik de avond nog had. Zaterdagavond heb ik carnaval gevierd. Het was heerlijk om weer met vriendinnen samen te zijn en om carnaval te vieren. Ik heb er wel voor gekozen om zondagavond geen carnaval te vieren, zodat ik nog een avondje thuis had. Op maandagavond vloog ik namelijk alweer terug.

De week voor en na carnaval heb ik stage gehad, in totaal 6 dagen. We zouden 6 dagen in 6th grade (groep 8) stage lopen, maar na één dag hebben we al gemerkt dat het best saai is om een hele dag te luisteren. Onze taak is om te observeren. Best interessant, maar niet voor zoveel dagen. De vakken Engels, muziek en gym zijn best leuk om te zien, omdat je daar wat van kan begrijpen. De andere vakken zijn niet interessant omdat ik er toch niks van versta. Daarom heb ik ook nog gekeken in 1st, 2nd en 5th grade. Hieronder wat feitjes en opvallendheden. Dit zijn natuurlijk mijn ervaringen in deze school, dus misschien geldt het niet voor Noorwegen in het algemeen.


- De school heeft klassen van 1st grade tot 7th grade. Per grade zijn er 3 tot 5 klassen, een grote school dus.
- Er werken ongeveer 55 leraren.
- Ieder kind met 'special needs' heeft een assistent. In de 1st grade zit een jongen met autisme, die bijna nooit in de klas is. Hij is altijd met een assistent 1 op 1. Andere kinderen gaan soms uit de klas met een assistent. 
- Sommige assistenten zijn er voor de hele klas. Wat ik heb gezien is dat er bijna altijd een leraar en een assistent aanwezig in de klas, soms ook meerdere leraren en assistenten. Groot verschil met Nederland.
- Alle tassen hangen achter de stoel. De tassen zijn heel groot, zelfs in de 1st grade. De meeste kinderen hebben een grote lunchtrommel en sommigen hebben er een map of snelhechter in. Daarvoor is zo'n grote tas niet nodig, maar op de foto is te zien dat de tassen wel zo groot zijn. De foto is in de 1st grade gemaakt. Ik heb gezien dat ze in de 6th grade ook boeken mee naar huis moeten voor het huiswerk. Dit hoeft alleen als ze huiswerk hebben. Sommige kinderen laten de boeken altijd in hun tas zitten, waardoor er soms wel 5/6 boeken in de tas zitten.
- De kinderen gaan naar buiten van 10.30-11.00 uur en eten van 11.00-11.30 uur. Als ze 's middags tot laat naar school moeten, gaan ze 's middags ook nog naar buiten. Dat betekent dus dat ze van 's ochtends vroeg tot 11.00 uur niet eten. 
- Ouders kunnen ervoor kiezen dat de kinderen schoolmelk krijgen. Hier betalen de ouders voor.
- De klassengrootte varieert van 23 tot 30 kinderen. Het maximum is officieel 28 kinderen.
- De leraren hebben per grade of met een paar grades samen een eigen kantoor. Best fijn. Op de scholen waar ik ben geweest (en volgens mij in Nederland in het algemeen) hebben de leraren alleen een bureau in de klas, maar geen kantoor.
- 's Ochtends wordt in het Engels en in het Noors besproken welke dag het is.
- Ik heb een paar leraren gezien met tattoos en één met een neuspiercing. Op mijn stagescholen in Nederland is dat nog niet voorgekomen.
- De kinderen dragen binnenschoenen. Dus elke keer als ze de school inkomen verwisselen ze de schoenen. Sommige kinderen doen deze schoenen/slippers niet aan. Als dan het brandalarm afgaat weten ze dat ze op sokken naar buiten moeten.
- In de klas waar ik begon, klas 6E, vieren de kinderen 1 keer in de 3 maanden alle verjaardagen van die maanden. Dit is iets wat de lerares zelf heeft bedacht, dus niet iets typisch van de school of van Noorwegen. Op de verjaardag zelf staat er een vlag op de tafel van het kind en wordt er een liedje gezongen. Deze week werden de verjaardagen van 11 van de 24 kinderen gevierd. Iedere jarige krijgt een verjaardagskaart met positieve uitspraken van alle andere kinderen uit de klas. Heel leuk, maar voordat alle 11 kaarten voorgelezen waren, was het 35 minuten later. Daarna was het tijd om te trakteren. De bordjes, servetjes, vorkjes en bekers stonden al op tafel. Op de foto's is te zien wat ze hebben gegeten: brownie, twee verschillende soorten cakes, muffin, oreo, chocoladekoekje, chips, chocola etc. Het is niet normaal hoeveel sommige kinderen hebben gegeten. Het is wel leuk om te zien dat sommige kinderen juist wel sociaal zijn en aan ons komen vragen of we ook wat willen. Andere kinderen willen juist zoveel mogelijk zelf en hebben daardoor onwijs veel gegeten.
- Eén keer per week krijgen de kinderen kookles waarin ze één ding maken. Het is niet de bedoeling dat kinderen buiten de kookles om niet eten omdat ze bij het koken wel eten krijgen. Het is de bedoeling dat kinderen leren koken en leren om dingen uit te proberen. Ik heb gezien dat ze loempia's en appelcake hebben gemaakt. Een voorbeeld die de leraar gaf is dat ze ook een keer jam hebben gemaakt, dus het is niet altijd zo dat de kinderen veel kunnen eten.
- Er zijn drie gebouwen waarin les wordt gegeven. Het speelplein ligt helemaal om het grootste gebouw heen. Het is heel groot en er zitten ook geen hekken omheen.

Van tevoren had ik verwacht (en gehoord/gelezen) dat Noorwegen verder ontwikkeld is qua onderwijs dan Nederland. Nou, dat heb ik in deze school niet gezien. Ze doen heel veel klassikaal, waardoor het voor sommige kinderen te moeilijk is en voor anderen weer te makkelijk. Er zit weinig differentiatie in. Er wordt veel doorheen gepraat. Naar mijn mening laten leraren soms heel veel toe en weten de kinderen dat ze zo ver kunnen gaan. Voor elk vak staat een uur en die tijd nemen de leraren ook zeker. Wij leren op de pabo dat de uitleg niet te lang moet duren, zodat de kinderen zelf aan het werk kunnen. Hier doen ze dat toch heel anders, ze blijven maar praten. 

Met klas 6C ben ik op excursie geweest naar the Opera House. Ik schrijf mijn paper namelijk over muziek, dus ik vroeg of ik met die klas mee mocht die dag. Het is een groot theater. Wij hebben een rondleiding gehad en gekeken hoe het orkest van ong 100 man ging oefenen. Best indrukwekkend om te zien. De weg ernaartoe was bijzonder. Ze begonnen netjes 2 aan 2, maar eenmaal op weg was daar niets meer van te zien. De leraar voorop liep hard en keek nauwelijks meer achterom. Daarom waren er soms gaten van wel 20 meter. Kinderen liepen de weg op of duwden elkaar soms. We liepen over een brug heen waar ook een lift bij zit. Een kind ging in de lift staan en ging omlaag en weer omhoog. De assistent bleef wachten op het kind, waardoor wij als studenten dus de groep bijeen hielden achteraan. Het is natuurlijk maar een kleine moeite, maar eigenlijk niet de bedoeling. In Nederland is het gebruikelijk om ouders mee te vragen op excursies. Iedereen levert zijn mobiel ‘s ochtends in, maar één jongen mag zijn mobiel bij zich houden. Hij is ook een kind met special needs en als beloning mag hij af en toe een paar minuutjes op zijn mobiel. Hier begreep ik uit dat het mag als de leraar het zegt. Tijdens het wandelen naar school terug heeft hij wel 4/5 keer zijn mobiel gepakt. De assistent bleef maar zeggen dat hij zijn mobiel weg moet doen. Ze heeft het ook tegen de leraar gezegd. Later op school vroeg ik wat er met zoiets gedaan wordt en of zijn mobiel niet gewoon afgepakt kan worden. De leraar wist niet dat hij zijn mobiel zo vaak gebruikt heeft. Daar heb ik mijn twijfels bij, aangezien het wel tegen de leraar gezegd is. Met het mobielgebruik van het kind probeert hij ‘een balans’ te vinden gaf hij aan. Die balans heb ik nou niet echt gezien. Ik denk wel dat hij het probeert, maar de manier waarop het die dag ging is toch een beetje gek.

Ik wilde veel leren zodat ik veel mee terug kan nemen voor mijn eigen stage. Ik heb veel geleerd, maar dan vooral hoe ik zelf niet wil lesgeven. Ik had het toch graag andersom gezien.

En dan nog wel het meest frappante verhaal. Vorige week donderdag hebben Robin en ik samen met de leraar de gymles  aan 6C verzorgd. Ze hebben nu namelijk drie weken turnen en de leraar vroeg of wij daar ervaring mee hebben. Wij natuurlijk helemaal blij. Robin geeft zelf ook turnles. De leraar is eigenlijk ook niet een echte leraar. Hij is alleen een assistent en valt nu in omdat iemand met zwangerschapsverlof is. Hij heeft nauwelijks ervaring en stond tijdens een rekenles bijna letterlijk met de handen in het haar. Hij was heel blij met onze tips en hij zei dat hij veel van ons heeft kunnen leren. Maar goed, om terug te komen op de gymles, na de les van vorige week donderdag vroeg hij of we samen met een paar kinderen die ervaring hebben met turnen een les wilden voorbereiden voor de donderdag erop, gister dus. Dit hebben wij gedaan en gister hebben wij de les helemaal zelf gegeven. Vlak voordat we wilden beginnen was een jongen hard gevallen, dus de leraar ging met hem uit de zaal. De assistent was maar af en toe in de zaal. Eigenlijk hebben Robin en ik dus een gymles alleen gegeven aan kinderen die we nauwelijks kennen, op een school waar we nog maar voor de zesde dag waren. In Nederland zou dat echt niet kunnen. Daar mag ik niet alleen in de gymzaal staan, ook al kom ik er al het hele jaar. Ik heb geen diploma, dus er moet een leraar bij zijn. De gymles was dus best bizar, maar wel heel gaaf om te doen. Er was één jongen die met één voet in de trampoline sprong. Ik ging op de trampoline staan en sprong vanaf daar op de mat, zodat ik wel twee voeten moest gebruiken. Hij probeerde dit met een aanloop. Zijn voeten gingen nog steeds een beetje één voor één, maar ze kwamen wel allebei op de trampoline. En trots dat hij was! Elke keer dat hij weer had gesprongen gaf hij een high five en hij was helemaal blij. Dit is een jongen die best snel geprikkeld is en die aan het begin van de gymles een jongen sloeg omdat die per ongeluk op zijn vingers stond. Hoe gaaf is het dan dat je met een klein beetje hulp iemand zo trots kan maken :) 

Morgenochtend vlieg ik om 9 uur naar Tromsø met Marije. We komen dinsdag aan het eind van de middag weer terug. Op zondag is er een grote kans dat we het noorderlicht gaan zien, maar we hopen natuurlijk dat het elke avond kan!

Foto’s

5 Reacties

  1. Petra:
    8 maart 2019
    Mooi verhaal Merel.
    Veel plezier dit weekend in Tromsø.
    En tot gauw in Oslo, dan gaan we meemaken hoe je daar leeft en woont.🇳🇴
    😘
  2. Marinka:
    13 maart 2019
    Hi Merel, wat gaaf weer om te lezen. Hoe bijzonder dat je stage kan lopen op een school waar je de taal niet van kent. En stoer van je dat je met die kou daar toch aan het hardlopen bent. Ik doe het je niet na ;-)
  3. Sabine:
    13 maart 2019
    je verhalen zijn elke keer mooi om te lezen. veel plezier nog!!
  4. Annette:
    13 maart 2019
    Wat bijzonder dat je dit mag meemaken en wat een mooie foto's. Jammer dat je nog geen goed voorbeeld voor de klas hebt gezien. Maar als je ziet wat anderen fout doen, hoef je zelf die fouten niet meer te maken. Veel plezier in Tromsø. Ben benieuwd naar de foto's.
  5. Ingrid:
    13 maart 2019
    Blijft leuk om te lezen Merel, veel plezier nog!